பள்ளிக்கூடம் விமர்சனம்

நல்ல சினிமாக்களின் எண்ணிக்கை வர வர தமிழ்நாட்டில் குறைந்து கொண்டே போகிறது. அதை, திருத்துவதற்கு எங்களைப் போன்ற சிலரால் மட்டுமே முடியுமென்று மார்தட்டிக் கொள்ளும் தங்கர் பச்சானிடமிருந்து வந்திருக்கிறது மற்றுமொரு சினிமா(சினிமா தானா என்பதை பிறகு முடிவு செய்யலாம்).

தமிழக மக்களின் கலாசாரத்தை அப்படியே காட்டுகின்ற எங்களை மக்கள் ஆதரிப்பதில்லை. ஏமாற்றி விற்கும் பொருள் போன்ற மசாலாப்படங்களை மட்டுமே அவர்கள் விரும்புகிறhர்கள். என்பதாக அவர் எண்ணத்தில் பட்டதோ என்னவோ அழகான கதையமைப்பு கொண்ட ஒரு வடிவத்தை முடிந்த அளவிற்கு வியாபார முலாம் பூச நினைத்து மணக்கும் பொருளில் எதையோ சேர்த்து விட்டார் தங்கர்பச்சான். இதில் இரண்டு விசயங்களை பேசலாம் ஒன்று கதையமைப்பு மற்றெhன்று தொழில் நுடபம்

கதையமைப்பு :

எந்த வகையிலும் குற்றம் சொல்ல முடியாத கதையைத்தான் தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறhர். கிட்டத்தட்ட வாழ்க்கையின் இன்றியமையாத பொருளாக கல்வி சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ள இந்நாட்களில் ஏறத்தாழ நம்மிள் பெரும்பாலானோர் பள்ளிகூடத்தையும் அது தரும் மறக்க முடியாத அனுபவத்தையும் மனசுக்குள் அடக்கிக் கொண்டிராமல் இல்லை. அந்த நினைவுகளை அசைபோடத்தான் மின்னல் வேகத்தில் ஒடும் இந்த உலகில் நேரமில்லை. அந்தக் குறையை, இந்த படம் தீர்க்கும் என்று பலரும் நம்பி போயிருப்பார்கள் காரணம் அழகி என்ற இவருடைய ஒரே உருப்படியான படம் ஏற்படுத்திய தாக்கம் அது..ஆனால் திரையில் நடந்ததோ வேறு

பள்ளியில் சேர்ந்து படித்த போது உருவான ஒரு காதல் nஜhடி பள்ளியின் சாரித்திரமே அழியப்போகிறது என்ற நிலையில் வாழ்க்கைத் தரம் உயர்ந்த நிலையில் காதலன் பள்ளிக்கு வர. இந்தக் கால இடைவெளியில் அவள் மீதான காதலால் அவன் வாழ்க்கையில் ஏற்பட்ட மிகப்பெரிய பாதிப்பு. என்ற கதை ஓட்டத்திற்கு பின்புலமாக அமைந்திருப்பது பாழடைந்த நிலையில் இருக்கும் பள்ளியை சரிசெய்ய அதன் முன்னாள் மாணவர்களை திரும்ப அழைத்து (நல்ல நிலையில் உள்ளவர்களைமட்டும்) அந்த பள்ளியை சரிசெய்ய அரசிடம் அனுமதியும், அவர்களிடம் பண உதவியும் பெறல். கதை கேட்பதற்கு வேண்டுமானல் நல்ல கதையாக தோன்றலாம், ஆனால் காட்டியது.

எம்.சி.ஆர் போல ஆடுகிறhர், என்ற போர்வையில் கேவளமான ஒரு நடனத்தையும், இரண்டரை மணிநேர சினிமாவை கூத்தடிக்கவும் தான் காட்டியிருக்கிறhர் தங்கர்.

தங்கருக்கு நடிக்கத் தெரியாது என்று தான் சிதம்பரத்தில் ஒரு அப்பாசாமியிலேயே நிருபித்துவிட்டாரே! பிறகேன் மீண்டும் மீண்டும் தன் முக்கை தானே உடைத்துக் கொள்கிறhர் என்றே தெரியவில்லை. இதில், அவர் கூட சேரும் மற்றெhரு ஆள் நரேன். சித்திரம் பேசுதடி படத்தில் டைரக்டர் சொல்லத்தான் அப்படி நடித்தாரோ என்று நினைத்தேன் நரேனை. ஆனால், ஏனோ இந்த படத்திலும் அதே போல பிதாமகன் விக்ரமைப் போலவே நடக்கிறhர். எந்த அடிப்படையும் புரியாமல் திரைக்கதை பொத்தலால் திரையரங்குக்குள் கூட ஒழுகுகிறது. ஒரே ஆறுதல் படிக்காமல் வேதனைப்படும் மக்களின் வலியைச் சொன்னது. திரைக்கதையில் விட்ட இடத்தை தொழில்நுட்பத்தால் சரி செய்யவும் முடியவில்லை போல.

அழகிபடம் வந்த போது பரவலாக திரைவல்லுனர்கள் பேசிய வார்த்தை யாதெனில்? அழகி என்ற நல்லக் கதையம்சம் கொண்ட ஒருபடத்தை தொழில் நுட்பரீதியாக கோட்டை விட்டுவிட்டார் என்று. அந்த படம் மட்டும் தொழில்நுட்பம் குறைந்த பட்சமாகவேனும் சரியாக இருந்திருந்தால் பல நாட்டு திரைபடத் திருவிழாக்களில் விருதுகளை குவித்து தமிழ் படத்தை உலக அளவிற்கு கொண்டு சென்றிருக்கும் (தொழில் நுட்பம் என்பது திரைக்தையிலும் உள்ளதென்பதை திரைப்படக்கல்லுhரியில் பயின்ற தங்கர்பச்சானுக்குத் தெரியாமல் இருக்காது)அந்த படத்தில் இருந்த குறைந்த பட்ச தொழில்நுட்பம் கூட பள்ளிக்கூடத்தில் இல்லை என்பது மறுக்க முடியவில்லை. அழகி கதை அளவில் பாதித்ததில் அதை நம்மால் மறக்க முடியவில்லை. கதை உட்பட அத்தனையும் கெட்டதால் நல்ல படம் இப்படிக்கெட்டுப் போனதே என்று இந்த படத்தையும் மறக்க முடியாதபடி செய்துவிட்டார் தங்கர் அவர்கள். ஒருவேளை இது நல்ல கதைதான் என்று உணரும் வருங்கால இயக்குனர்கள் யாரேனும் சில ஆண்டுகள் கழித்து இந்த படத்தை மீண்டும் எடுக்கலாம்.