Thursday, October 4, 2007

விலை மாது


என் இதயம் என்னும்

வெள்ளிக் காகிதத்தில்

கவிதை எழுதியவர்களை விட

அதை கசக்கி

பிழிந்தவர்கள்தான் அதிகம்


தாத்தனும் அப்பனும்

மகனுமாய் சேர்ந்து

மாறி மாறி என்னை

ரசித்தார்கள் நீ தான்

என் கனவுக் கன்னி என்று

ஆனால் இன்னும் நான்

முதிர்கன்னி


நான் செய்த தவத்தால்

கிடைத்த கணவன் இவன் என்று

கடவுளை கும்பிடுவோரே

மனைவிகளே நான் தான் அவன்

பத்திரமாக இருக்க

காரணம் என்று உங்க

ளுக்குதெரியுமா?


உலகத்திலேயே பொது சொத்து

நாங்கள் மட்டும் தான்

என்று நினைக்கிறேன்

ஏனென்றhல் எங்களை

இவள் அரசாங்கத்துக்கு சொந்தம் என்றேh

அடுத்தவளுக்கு சொந்தமென்றேh

யாரும் சொல்வதுமில்லை

நினைப்பதுமில்லை அந்த நேரத்தில்

பசுக்கள் ஆயிரம்

காளைகளைக் கண்டாலும்

கன்றுக்கு நக்கிக் கொடுக்க மறக்காது...

எங்களுக்குள்ளும் உணர்வு இருக்கிறது.
















1 comment:

ஆளவந்தான் said...

A toching kavithai.. i really enjoyed it.. thanks